Artık günlerim günlerden uzun. Gecelerim gecelerden yalnız. Seni sevdiğimden bu yana. Her acıyı tattım, her çileyi çektim, hayatın her cilvesine alıştım, yalnız senin yokluğuna alışamadım. Şimdi anlıyorum: Acıdan, hasretten, gözyaşından başka bir şey vermemişsin bana. Yıkılan hayallerime, yokolan geçmişime, kaybolan geleceğime..Ağladım çocuklar gibi..Ne yazık olanlar hep bana oldu. Ümidim, hayalim hepsi kayboldu. Sayende hayatım tarumar oldu! Oturup ağladım...
Konu: ARTIK GÜNLERİM GÜNLERDEN UZUN... 
Paz Nis. 08, 2007 9:10 am